ستاره سوسوزن من کجائی
عشق دروغی بیش نیست ...... می گفت عاشقم، دوستش دارم و بدون او هیچم و برای او زنده هستم... ای عشق من دیـدی منــم تــموم شــــــــــــــــــدم دوستت دارم بازم هنوز
عشق وپریشانی... در این ظلمت شب اندوهگین تلخ تنهائی چه می پیچم بخود چون پیچکی بر شاخهء هستی چه میسوزم به سان هیزمی در آتش عشقی توان فرسا ز درد جانفزای قلب محنت بار! و می پرسم ز تنها شاهدم در این شب غمگین تنهایی خداوندی که بیدار است و می بیند سرشگم را: چرا آخر نمی میرد دلم در بی کسی های شب اندوه؟! و آخر از چه رو این عاشق سرگشتهء غمگین نمی یابد بدل ا مید وصلی را؟؟؟!!! بامید خداوندی که هرگز قلب انسان را ز خود نومید و ا ز درگاه خود رانده نمی سازد چرا همچون پرنده بر سر بام دل انسان به شور و رغبت و شوقی فزون بنشست ؛ امیدی سرخ؛ به نام عشق ... و ناگه پرکشید و رفت ... ؛( بدون آنکه خود خواهد پریدن را )؛! کسی او را پراند ........... و دست او همواره پنهان است چه نامم این پریدن را؟! بگویم دست تقدیر است؟ ولی هرگر نمیدانی !!! ز چشم آدمی پنهان فقط این نیست! گهی دیدن ، شنیدن، باز پرسیدن و تنها ؛ هیس؛ !!! ساکت باش خدا اینگون میخواهد!!! ولی در باور من نیست!!! چنین در باور من نیست!!! به من تنها بگو : یــارب اگر نتوان توکل بر تو هم کردن چه سان باید در این ظالم سرای دوُن نامردی... به اسم زندگانی ؛ زنده بودن ؛ را ... توان بخشید؟! و بر نومیدی دل چیرگی چّون داشت؟! اگر دل از تو هم نومید باید کرد؟! که این دیگر ... توانم نیست!! بگو یــارب چه معنایی است؟ تضــاد اینهمه اندیــشه و اعــمال؟! کدامین باور ی اینگونه پا برجاست؟! که با یک باور دیگر ... به ویــرانی نیــانجــامــد؟! و دیگر بار،به ســرگردانی آدم نیــانجــامـد؟! که حیران مانده در هر باوری ... پر شک و پر تردید !!!! کدامین راه ... کدا مین فکر ... بازهم عشق و پریشانی .... پر شک و پر تردید !!!! کدامین راه ... کدا مین فکر ... کدامین عشق...کدامین غم به راه رستگاری ره برد آخر؟؟!!! چرا اکنون مرا اینسان پریشان می نهی بر جای؟!!! ز حیرت لحظه لحظه باز می پرسم ز خود این پرسش دیرینه را هر دم کد امین راه....کدامین راه.... را باید به راه زندگی پیمود؟! همان راه درستی را ... که گر پیمودنی باشد سرانجامش به ناکامی نباشد باز!!! وگر این گفته ها را ناشنیده بایدم پنداشت چرا گفتی؟! ...چرا گفتی؟! ...که سرگردان بمانم در ره رفتن ببینم صد تمسخر راکه میگویند: چرا ساده لوح و خوش باوری... اینسان؟! و آنهم در چنین دنیای تزویری!!! ز این خوش باوریهایت حذر کن تا که نشکستی بدســت مــردم دنـــیا!!! "خـــداونـــدا " "خـــداونـــدا " و گــر باید چو آویـــزه .. به گوش خود نگه دارم ...تمام گفته هایت را چرا پایان آن اینگونه غمبار است؟! که اعمالش مرا در نزد دنیای دروغ و ظلم به مجنونی کند شهره؟! چرا یارب نمی یابم ، رهی تا بازبگشاید ره بر تو رسیدن را؟! بدون آنکه در دیوانگی شهره شوم آخر!!! چــــرا یـــارب چرا یــارب هر آنکس راه تو پیمود به نزد دیگران هرگز نشد باور؟! چرا یارب دروغ و نا درستی ها به چــشم و قــلب انــسانها خــوش آیــند اســـت؟!!! "چو میگوئی دروغی"...باورت دارند!!!! چو میگوئی حقیقت را .... ترا دیوانه پندارند!!! و با یک سادهء ..جا مانده از دنیا که از رنگ فریب مردم دنیا نمیداند کلامی را ...! نمی بیند به دنیا دام و صیادی !! "اسیر خوش خیالی های رویائیست!!! ترا هر دم به رنجی ...سخت آزردند و یا با دیدهء تردید ...ترا زیر نظر دارند که او دیگر چگونه آدمی در بین انسانهاست چو ؛ او؛ دیگر میان مردمان کمیاب و نا پیداست!!! و شاید زیر این چهره ...فریبی تلخ پنهان است!!! عجب دنیای غمناکی...عجب دنیای غمناکی!!! عجب در اینهمه پندار بی سامان ... میان مردمی دور از تو ای یارب...... مرا خود رهنمایی کن !!! که بس آ زرده از این مردمان هستم و بس دلتنگ!! و بس بی همزبان... تنها!! و بس بی همزبان... تنها!! عشق دروغی بیش نیست....
او رفت و تنها ماند ....
زندگی کرد و معشوق را فراموش کرد...
از او پرسیدم از عشق چه می دانی؟ برایم از عشق بگو....
گفت: عشق اتفاق است باید بشینی تا بیفتد!!!
گفت: عشق آسودگیست، خیال است... خیالی خوش...
گفت: ماندن است ....فرو رفتن در خود است....
گفت: خواستن و گرفتن و برای خود کردن است....
گفت: عشق ساده ست، همین جاست دم دست و دنیا پر شده از عشقهای زود....
خونـم حـلال ولـی بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدون
به پایه تو حــروم شــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدم
اونیکه عاشـق شده بـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــود
بد جوری تو کارتو مونــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد
برای فاتحه بهـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت
حالا باید فاتحه خونــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد
تــــموم وســـعت دلــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــو
بـه نـام تـو سنـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد زدم
غــرور لعنتی میگفــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت
بازی عشـــــقو بلـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدم
از تــــو گــــله نمیکنـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم
از دســـت قــــلبم شاکیــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم
چــرا گذشتـــم از خـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــودم
چــــــــراغ ره تـاریکــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــیم
دوسـت ندارم چشمای مــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــن
فردا بـه آفتاب وا بشـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه
چه خوب میشه تصمیم تــــــــــــــــــــــــــــــــو
آخـر مـاجرا بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــشه
دسـت و دلت نلــــــــــــــــــــــــرزه
بزن تیر خــــــــــــــــــلاص رو
ازاون که عاشقــــت بود
بشنواین التماسرو
درباره سایت
منوی سایت
پیوند های روزانه
آرشیو سایت
آخرین مطالب